Około 5 procent wszystkich przypadków SLA jest przekazywana z pokolenia na pokolenia. Najbardziej powszechny wariant w rodzinnym SLA powodowany jest przez mutację genu SOD-1. Naukowcy badali liczną próbę pacjentów z SLA, włącznie z przypadkami dziedzicznymi, z mutacją lub bez mutacji SOD-1.
“Większość badań nad SLA skupia się na tym jak zmutowane proteiny SOD-1 wpływają toksycznie na motoneurony” – powiedział John Trojanowski, który kieruje Penn Institute on Aging. W zeszłym roku, naukowcy z Penn, pod kierunkiem Virgini Lee, która zarządza Penn Center for Neurodegenerative Disease Research, zidentyfikowali proteinę TDP-43, jako główną chorobotwórczą proteinę w sporadycznym SLA, która nie jest wywoływana przez mutację genu SOD-1.
W wyniku badań martwych tkanek mózgu różnych wariantów SLA, naukowcy odkryli, że TDP-43 występowała w sporadycznych przypadkach SLA a nie było jej u pacjentów z mutacją SOD-1, którzy mieli rodzinną postać SLA. Pacjenci z mutacją SOD-1 stanowią około 1 procenta wszystkich przypadków SLA.
“Uważamy, że SLA z SOD-1 nie jest tym samym co sporadyczne SLA. Jeśli kontynuowane będą poszukiwania leku skupiające się na mutacji SOD-1, korzyść mogą odnieść pacjenci z mutacją SOD-1, ale nie zdecydowana większość pacjentów ze sporadycznym SLA, z patologią TDP-43 leżącą u podstaw tej choroby”- mówi Trojanowski.
”Degeneracja motoneuronów w przypadkach TDP-43 może wynikać z odmiennego mechanizmu niż w przypadkach z mutacją SOD-1, więc ta forma SLA może nie być rodzinnym odpowiednikiem sporadycznego SLA” – przypuszcza Lee.
„ To może również częściowo tłumaczyć dlaczego strategie terapeutyczne, pokazujące efekty w mysich modelach SOD-1, generalnie nie są efektywne w próbach klinicznych z pacjentami ze sporadycznym SLA” – wyjaśnia Trojanowski.
Odkrycie proteiny, która może powodować sporadyczne SLA, jest dla naukowców nowym wyzwaniem w badaniach nad SLA. Nie jest jasny jednak dokładny mechanizm niszczenia motoneuronów przez TDP-43.
Taka sama proteina ( TDP-43) została wykryta także w mózgach osób z otępieniem czołowo-skroniowym (FTD), progresywną chorobę mózgu, która uszkadza zdolność do prawidłowego myślenia i zachowania. Może to świadczyć o tym, że chorzy na SLA mogą mieć niewielkie kognitywne i myślowe problemy.
Badania te zostały opublikowane w majowym wydaniu Annals of Neurology.
Immunohistochemia chorootwórczych protein TDP-43 (zdjęcie c) oraz SOD-1 (zdjęcie f) w mózgowej tkance SLA.
Krzysztof Poniecki
Źródło: www.uphs.upenn.edu